Το άγχος των διακοπών

Κατά παράδοση, ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών στην Ελλάδα.

Για πολλές οικογένειες, όμως, ο σχεδιασμός των διακοπών δεν είναι μια απλή υπόθεση ξεκούρασης, αλλά μια σύνθετη διαδικασία γεμάτη αποφάσεις, άγχη και εσωτερικές συγκρούσεις.

Η επιλογή του τόπου και της διάρκειας των διακοπών συνδέεται άμεσα με την οικονομική δυνατότητα του κάθε νοικοκυριού. Πού θα πάμε; Θα μπορέσουμε να αντέξουμε το κόστος; Μήπως θα φιλοξενηθούμε σε συγγενείς ή φίλους; Κι αν ναι, τι θα συναντήσουμε εκεί;

Στη θεραπευτική διαδικασία, αναδύονται συχνά τα διλήμματα που κρύβονται πίσω από αυτές τις επιλογές:

• Πόσο ελεύθερα νιώθω να ορίσω τις ανάγκες μου;

• Τι είδους σχέσεις καλούμαι να διαχειριστώ – και τι συμβολίζουν για εμένα αυτές οι “φιλοξενίες”;

• Πώς ανταποκρίνομαι στις προσδοκίες των άλλων ή στις άρρητες δυναμικές που ενεργοποιούνται;

Το αν θα περάσουμε χρόνο με ανθρώπους που αγαπάμε ή με εκείνους που μάς φορτίζουν συναισθηματικά, πώς θα διαχειριστούμε τις επαφές, τι θα ανεχτούμε ή θα αποδεχτούμε, δεν είναι απλά πρακτικά ζητήματα. Είναι βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα, που ακουμπούν στη διαχείριση των ορίων, της ενοχής, της αυτοπροστασίας και της ανάγκης για σύνδεση.

Η θεραπευτική ματιά μάς βοηθά να αναγνωρίσουμε ότι το άγχος των διακοπών δεν είναι τυχαίο. Δεν “φταίμε” αν δεν νιώθουμε χαλαροί, ούτε χρειάζεται να προσποιούμαστε ότι όλα είναι καλά. Αντίθετα, είναι μια ευκαιρία να αναλογιστούμε:

➡ Τι σημαίνει για εμένα ξεκούραση;

➡ Ποιες σχέσεις με ενδυναμώνουν και ποιες με πιέζουν;

➡ Ποιον ρόλο παίζω, ακόμα και στις διακοπές;

Δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια. Οι διακοπές δεν είναι υποχρέωση προς κανέναν. Είναι – ή θα έπρεπε να είναι – μια περίοδος επανασύνδεσης με τον εαυτό, με την απλότητα και με όσα έχουν αληθινή αξία.

Αν νιώθεις πίεση ενώ «θα έπρεπε» να χαλαρώνεις, δεν είσαι μόνος/η.

Επικοινώνησε μαζί μου – ίσως αυτή να είναι η πιο ουσιαστική “στάση” του φετινού καλοκαιριού.